Są wśród nich wytworne damy w futrach i ubogie emerytki. Objuczone siatkami, w dzień i w nocy, bez względu na pogodę i porę roku odwiedzają parki, cmentarze, ustronne miejsca. To ?kocie mamy? ? dla jednych dziwaczki, dla innych anioły dobroci. Być może dokarmiając bezdomne koty próbują wypełniać w życiu jakąś pustkę, zaspakajać rodzicielskie instynkty? Przed kamerą filozofują, śpiewają stare piosenki, opowiadają o swoich miłościach, lękach, straconych w życiu szansach. Słyszymy też, jak jedna z bohaterek kłóci się z mężem, z którym łączy ją już tylko miłość do kotów. Wszystkie mówią o swoich podopiecznych z czułością i troską, nawołując każdego z nich po imieniu. Łoziński sportretował kobiety, które u kresu życia odnalazły swój cel.

tekst: Kino Agrafka